مالیات ارزش افزوده مالیاتی است که به بهای کالا و خدمات اضافه شده و از ار یا مصرف کننده دریافت می گردد. از آنجائیکه خود نده نیز موقع اولیه کالا ، مالیات پرداخت نموده است ، لذا بایستی مالیات های پرداختی ناشی از کالا را از مالیات های دریافتی حاصل از کالا و خدمات کسر نموده و مابه التفاوت را به حساب دولت واریز نمایند.
در ایران کلیه کالا ها و خدمات و هم چنین واردات آن ها مشمول مالیات می باشند به استثنای مواردی که طبق ماده 12 قانون مالیات ارزش افزوده و واردات آن ها معاف از ارزش افزوده می باشند که به شرح ذیل می باشد :
1- محصولات کشاورزی فرآوری نشده;
2- دام وطیور زنده، آبزیان، زنبور عسل ونوغان;
عناصر تشکیل دهنده بهای یک محصول را می توان به دو گروه طبقه بندی کرد: اقلامی از بهای تمام شده که مستقیما در تولید آن محصول نقش دارند، همچون دستمزد مستقیم و مواد مستقیم، وسایر اقلامی که تولید کالا مستقیما به آن وابسته نیست اما بهره برداری یا به کارگیری این اقلام در تولید کالا اجتناب ناپذیر است. این دسته از اقلام را “سربارتولید” گویند مانند دستمزد غیر مستقیم، مواد غیر مستقیم و سایر اقلام بهای تمام شده تولید.
نکته: مرزهای قطعی وکاملا روشنی برای تقسیم انواع اقلام بهای تمام شده دخیل در تولید کالا وجود ندارد.
اگرچه دربیشتر موارد ، بسته به نوع فعالیت تولیدی ونقطه نظرات مدیران در امر کنترل و برنامه ریزی برای اقلام بهای تمام شده می توان ملاک هایی برای این تقسیم بندی ها یافت.
اقلامی نظیر اجاره ساختمان اداری، حقوق کارکنان اداری یا استهلاک تجهیزات دفتری در زمره عناصر یا اقلام بهای تمام شده تولید منظور نمی شود، این اقلام با عناوینی نظیر ” هزینه های غیر تولیدی” ، “هزینه های اداری” در صورت سود وزیان ظاهر می شوند.
جای گرفتن هریک از اجزای اقلام بهای تمام شده در یکی از طبقات سه گانه، دستمزد مستقیم و سربار تولید بسته به نوع محصول مورد تولید و سایر شرایط فرآیند تولید است. مثلا چوب در فرآیند محصولات و اثاثیه چوبی، در زمره “مواد مستقیم” جای می گیرد، اما وقتی در کارخانه دیگری برای ساخت جعبه های چوبی حمل ماشین آلات ساخت آن کارخانه استفاده می شود در زمره “مواد غیر مستقیم” قرار می گیرد. دستمزد سرایداران، نگهبانان یا انبارداران در یک کارخانه دستمزد غیر مستقیم تلقی می شود. اما اگر همین افراد در یک شرکت خدمات تعمیر ونگهداری که این قبیل خدمات را به شرکتهای دیگر ارائه می کند به کار مشغول باشند دستمزد آنها ، دستمزد مستقیم (تولید خدمات) تلقی می شود.
اقلام بهای تمام شده را می توان بر مبنای ارتباط با فرآیند تولید نیز طبقه بندی کرد. البته این نوع طبقه بندی در ارتباط تنگاتنگ با تقسیم بندی مبتنی بر عناصر بهای تمام شده محصول (مواد مستقیم، دستمزد مستقیم و سربار تولید) وبیشتر به قصد اهداف اهداف کنترلی برقرار می شود. دو مفهوم اصلی در این طبقه بندی عبارتند از : بهای تمام شده یا هزینه های اولیه تولید و بهای تمام شده یا هزینه های تبدیل.
بهای تمام شده اولیه تولید : اقلامی از بهای تمام شده اند که مستقیما در امر تولید دخالت دارند یعنی مواد مستقیم و دستمزد مستقیم
بهای تمام شده تبدیل : اقلامی از بهای تمام شده اند که برای تبدیل مواد اولیه به کالای ساخته شده به کار برده می شوند یعنی دستمزد مستقیم و هزینه های عمومی کارخانه (سربار تولید)
اگرچه دستمزد مستقیم در هر دو نوع بهای تمام شده مشترک است، اما این امر موجب محاسبه مضاعف آن نمی شود، چون از این مفاهیم صرفا به قصد تجزیه و تحلیل استفاده می شود و نه انباشت اقلام بهای تمام شده.
“حسابداری بهای تمام شده” یا اصطلاحا “حسابداری صنعتی” ، حوزه ای از حسابداری است که با اندازه گیری، ثبت و گزارش اطلاعات مربوط به اقلام بهای تمام شده سروکار دارد. هریک از اقلام بهای تمام شده به منزله استفاده از یکی از منابع شرکت است. این اقلام به صورت خروج وجه نقد، تعهد برای پرداخت وجه نقد در آینده و یا نقصان ارزش یک دارایی در سیستم های حسابداری نشان داده می شود.
کاربرد اولیه اطلاعات مربوط به بهای تمام شده در تصمیم گیری وارزیابی عملکرد توسط مدیران است. این وظایف مدیریتی را گاه با عنوان برنامه ریزی وکنترل نیز می خوانند. هنگامی که اطلاعات مربوط به بهای تمام شده در داخل سازمان و توسط مدیران به منظور ارزیابی عملکرد فعالیت های سازمان یا نیروی انسانی آن ویا به عنوان مبنایی برای اتخاذ تصمیم به کار برده شود، در این حالت می گوییم اقلام بهای تمام شده برای مقاصد “حسابداری مدیریت ” مورد استفاده قرار گرفته است و اگر این اقلام توسط استفاده کنندگان خارجی نظیر سهامداران یا بستانکاران و به قصد ارزیابی عملکرد مدیران رده بالای شرکت و یا تصمیم گیری در مورد خود سازمان به کار رود، آنگاه می توان گفت که اطلاعات مربوط به اقلام بهای تمام شده برای مقاصد “حسابداری مالی” مورد استفاده واقع شده است.
علاوه براینها، سیستم حسابداری بهای تمام شده توسط پیمانکاران برای تعیین بهای تمام شده پیمانهای در دست اقدام ویا برای مقاصد مالیاتی و و دولتی مختلف نیز به کار گرفته می شود. در مجموع سیستم حسابداری بهای تمام شده اطلاعات ارزشمندی را برای استفاده های گوناگون از جمله قیمت گذاری محصولات فراهم می آورد.
یکی از روش های تامین مالی ، استقراض از طریق انتشار اوراق قرضه می باشد. سرمایه گذاران واعتبار دهندگان با اوراق قرضه ، سرمایه گذارانی هستند که مایل به قبول قضایا ومخاطرات ناشی از تملک بخشی از واحد تجاری ، به عنوان سهامدار نمی باشند.در عوض آنان بازده ای براساس نرخ بهره تعیین شده قبلی واطمینان از دریافت مبلغ سرمایه گذاری در تاریخ سررسید را ترجیح می دهند. اگر واحد تجاری ورشکست شود مطالبات طلبکاران قبل از توزیع دارایی ها بین صاحبان سهام واریز می شود لذا از نظر دارندگان اوراق قرضه خطر از دست دادن سرمایه گذاری اولیه کمتر از سهامداران است. واحدهای تجاری بخش عمده ای از دارایی های خود را از محل وجوه حاصل از انتشار اوراق قرضه تحصیل می نمایند.
قرارداد مربوط به صدور اوراق قرضه بیانگر تعهد تجاری صادرکننده دایر بر پرداخت اصل مبلغ اوراق قرضه (ارزش اسمی) در سررسید و سود تضمین شده (بهره) اوراق قرضه در طول مدت قرارداد به طور ادواری وبه شکل درصدی از ارزش اسمی اوراق قرضه است. نرخ اوراق قرضه عامل مهمی در جلب سرمایه گذاری است زیرا نرخ سود تضمین شده اوراق قرضه به نحوی تعیین می شود که واحد صادرکننده بتواند در اسرع وقت وجوه لازم برای تامین مالی خود را از طریق این اوراق تحصیل نماید. بازدهی اوراق قرضه از دیدگاه واحد سرمایه گذار ممکن است با هزینه موثر بهره اوراق قرضه از دیدگاه صادر کننده اوراق قرضه متفاوت باشد به این دلیل که ممکن است در یک تاریخ معین اوراق قرضه با نرخ های متفاوت منتشر شده باشد.
نرخ سود تضمین شده اوراق قرضه به شکل سالانه بیان می شود اما این سود تضمین شده می تواند براساس فواصل زمانی شش ماهه پرداخت شود. اوراق قرضه ممکن است دارای ویژگی قابلیت تبدیل به سهام بوده یا بازپرداخت اصل و فرع آن توسط اشخاص ثالث تضمین شده باشد یا پرداخت سود تضمین شده آن منوط به تحصیل سود عملیاتی توسط واحد صادر کننده باشد، دارندگان اوراق قرضه مانند سایر اعتباردهنگان به واحد تجاری، تنها به دریافت سود تضمین شده و اصل مبلغ اوراق قرضه در سررسید ، محق می باشند و به هیچ وجه حق دخالت در امور واحد تجاری یا مشارکت در منابع آن را ندارند.
از جمله رویدادهایی که منجر به تغییر حق مالی صاحب سرمایه می شود، سرمایه گذاری مجدد وبرداشت صاحب واحد تجاری است.
به معنای آن است که صاحب موسسه با آوردن پول یا مال دیگری، دارایی موسسه متعلق به خود را افزایش می دهد، در مقابل در طرف دیگر معادله حسابداری، سرمایه افزایش می یابد.بدین ترتیب توازن معادله حسابداری برقرار می ماند. اثر سرمایه گذاری مجدد بر عناصر اساسی حسابداری به صورت زیر است:
صندوق (یا دارایی آورده شده دیگر) افزایش یافته بدهکار
سرمایه افزایش یافته بستانکار
سرمایه گذاری مجدد می تواند به صورت نقدی یا غیرنقدی باشد. سرمایه گذاری نقدی به معنای آن است که مالک با آوردن پول اقدام به افزایش سرمایه موسسه بنماید.
برای مثال مدیر موسسه الف مبلغ 100 میلیون ریال سرمایه شرکت را افزایش دهد ، نحوه ثبت این رویداد در دفتر رومه به صورت زیر است ادامه مطلب.
از نقطه نظر حسابداری واحد های اقتصادی را بر حسب نوع فعالیت در سه دسته می توان طبقه بندی کرد :
واحدهای خدماتی شامل واحدهایی نظیر تعمیرگاهها، هتل ها، درمانگاهها و آموزشگاهها می باشد که خدماتی را به مشتریان ارائه می کنند.
واحدهای بازرگانی واحدهایی هستند که به و کالا بدون آنکه تغییر شکلی درآنها بدهند می پردازند. واحدهای بازرگانی شامل عمده ان یا بنکداران وخرده ان هستند.
واحدهای تولیدی واحدهایی هستند که مواد اولیه و کالاهایی را اری و آنها را تغییر شکل می دهند ویا به کالای دیگری تبدیل می کنند وبه می رسانند.
سیستم حسابداری واحدهای بازرگانی باید حائز شرایطی باشد که علاوه بر اطلاعاتی که از سیستم حسابداری موسسات خدماتی قابل استخراج است، اطلاعات زیر نیز از آن قابل استخراج باشد :
حسابهای دفتر کل را می توان به دو دسته کلی زیر نتظیم کرد :
شامل حسابهای دارایی ، بدهی و سرمایه که مانده آنها به دوره مالی بعد نقل می شود. این حسابها را حسابهای ترامه ای نیز می گویند.
شامل حسابهای درآمد و هزینه وبرداشت که در پایان دوره مالی بسته می شوند. این حسابها را به استثنای برداشت، حسابهای سود و زیانی نیز می گویند. حساب پیش دریافت قبل از اینکه آن را اصلاح کنیم یک حساب مختلط است یعنی قسمتی از آن یک بدهی است که جزء حسابهای دائمی است و قسمت دیگر آن درآمد است که جز حسابهای موقتی است.
اصلاح و تعدیل حسابهای دفتر کل در پایان دوره مالی و به منظور اصلاح، تعدیل و به هنگام کردن (به روز رساندن) مدارک حسابداری ، انجام می شود. بعد از این که کلیه معاملات و رویداد های مالی در دفاتر موسسه ثبت شد ، بعضی از حسابهای دفتر کل مانده های صحیص را برای تهیه صورتهای مالی ارائه نمی دهند. حتی اگر تمام معاملات و عملیات مالی به درستی در دفاتر ثبت شده باشند، حسابداری تعهدی ایجاب می کند که برای تطبیق حسابهای ترامه و صورت سود و زیان بافرض دوره مالی و اصل تطابق ، مانده برخی از حسابهای دفترکل در پایان دوره مالی اصلاح گردد. ادامه مطلب.
قواعد کلی که رهنمود ها و مبانی لازم درمورد نحوه اندازه گیری ، ثبت ، طبقه بندی و گزارش نتایج معاملات و عملیات واحد های اقتصادی را فراهم می آورد ، اصول حسابداری خوانده می شود. اصول حسابداری برخلاف مفروضات بنیادی که جنبه زیر بنایی دارند ، عمدتا به جنبه های کاربردی و عملی قضیه پرداخته و شامل اصول زیر می باشند:
طبق این اصل ، دارایی های تحصیل شده در مبادلات باید به جای قیمتهای جاری بازار ، برحسب بهای تمام شده ثبت و برهمین اساس نیز در صورتهای مالی ، منعکس گردد ، بهای تمام شده که به آن« بهای تمام شده تاریخی» نیز می گویند ، مبلغی است که نشان دهنده ارزش اقلام تحصیل شده در معاملات حقیقی و شرایط عادی بوده و به هیج وجه مبتنی بر برآورد و یا حدس و گمان و اعمال قضاوتهای شخصی نمی باشد . لذا همواره این امکان فراهم است که آن را به طور عینی و بی طرفانه اندازه گیری و تایید نمود. ادامه مطلب .
درباره این سایت